“Partial Sea View” στο ξενοδοχείο σημαίνει ότι αν σκύψεις από το μπαλκόνι, κάπου στο βάθος θα δεις τη θάλασσα, ενώ στην πραγματικότητα η “θέα” (από τα δωμάτια στο ισόγειο αριστερά από τη reception) είναι το πλαϊνό εγκαταλειμμένο γιαπί σε απόσταση λίγων μέτρων. Ηχομόνωση δεν υπάρχει πουθενά. Το τρίκλινο δωμάτιο είναι πολύ στριμωγμένο και χρήζει ανακαίνισης (και όχι μόνο βαψίματος των τοίχων με έντονα χρώματα). Τα κρεβάτια είναι παλιά και τρίζουν (ευτυχώς τα στρώματα και μαξιλάρια είναι σε καλή κατάσταση), η ντουλάπα από κόντρα πλακέ, φθαρμένη βρώμικη, με τσιμέντο στο εσωτερικό της, το ψυγείο παλιό και θορυβώδες, η τηλεόραση μικρή και παλιάς τεχνολογίας (CRT). Η ντουζιέρα είναι εξαιρετικά μικρή και οι πετσέτες και τα σεντόνια φθαρμένα ή ακόμα και τρύπια. Ο μηχανισμός που διακόπτει τη λειτουργία του κλιματιστικού είναι κολλημένος στα παλιά ξύλινα κουφώματα με σελοτέιπ. Το μπαλκόνι είναι πολύ μικρό, γεμάτο σκουριές και πουθενά δεν υπάρχει πρόβλεψη για να απλώσεις πετσέτες και μαγιό. Μας εξέπληξε θετικά το πολύ καλό Wi-Fi σε όλους τους χώρους. Όσον αφορά το εξωτερικό του ξενοδοχείου, άσχημη εντύπωση κάνει ο δεύτερος όροφος που είναι ακόμα στα μπετά. Η πισίνα είναι αρκετά καλή, αλλά δυστυχώς ούτε αυτή ξεφεύγει της έλλειψης ανακαίνισης (όπως και το εξωτερικό ντους). Το πάρκινγκ (στο πίσω μέρος του κτιρίου) μετά βίας χωράει 4-5 αυτοκίνητα και όταν δεν υπάρχει διαθέσιμη θέση είσαι αναγκασμένος να βγεις με την όπισθεν από ένα στενό διάδρομο δίπλα στα μπαλκόνια του υπερυψωμένου ισογείου